جامه پر صورت دهر، ای از رودکی سمرقندی مثنوی 4

1 مرد مرادی، نه همانا که مرد مرگ چنان خواجه نه کاری‌ست خرد

2 جان گرامی به پدر باز داد کالبد تیره به مادر سپرد

1 زلف ترا جیم که کرد؟ آن که کرد خال تو را نقطهٔ آن جیم کرد

2 وآن دهن تنگ تو گویی کسی دانگکی نار به دو نیم کرد

1 هر باد، که از سوی بخارا به من آید با بوی گل و مشک و نسیم سمن آید

2 بر هر زن و هر مرد، کجا بروزد آن باد گویی: مگر آن باد همی از ختن آید

1 هرکه نامخت ازگذشت روزگار نیز ناموزد ز هیچ آموزگار