1 کیست ز اهل زمانه خاقانی که تو اهل وفاش پنداری

2 دوستی کز سر غرض شد دوست هان و هان تاش دوست نشماری

3 خواجه گوید که دوست دار توام پاسخش ده که دوست چون داری

4 تا عزیزم مرا عزیز کنی چون شد خوار خوار انگاری

5 یا بلندم کنی گه پستی یا عزیزم کنی گه خواری

6 با من این دوستی به شرطی کن کاخر آن شرط را بجای آری

7 کان خطائی که حق ز من بیند گر تو بینی ز من نیازاری

8 ور شود خصم من زبردستی زیر پای بلام مگذاری