ناز برگیرد کمان در وقت ترکش از وحشی بافقی غزل 105

1 ناز برگیرد کمان در وقت ترکش بستنت فتنه پاکوبان شود هنگام ابرش جستنت

2 لاله آتشناک رویاند ز آب و خاک دشت ز آب خوی رخساره از گرد سواری شستنت

3 پیش دست و قبضه‌ات میرم که خوش مردم کش است در کمان ناز تیر دلبری پیوستنت

4 تا چه آتشها کند بر هر سر کویی بلند شوخی طبع تو و یک جا دمی نشستنت

5 وحشیم من جای من میدانگه نخجیر تست نیستم صیدی که باید کشت و باید خستنت