فقر ما را مشمارید کم از از بیدل دهلوی غزل 1878

1 فقر ما را مشمارید کم از عالم تیغ که برشهاست بقدر تنکی‌ در دم تیغ

2 عجز مردان اثر غیرت دیگر دارد پشت در سینه نهان می‌کند اینجا خم تیغ

3 تا قضا آینهٔ مجمع امکان پرداخت گردنی نیست‌که چون شمع نشد محرم تیغ

4 غافل از درد مباشیدکه در عرصهٔ عشق زخمها همچو نیامند همه توام تیغ

5 از قضا بیخبری‌، ورنه درین عرصهٔ وهم سر فرمانبر تسلیم‌ ندارد غم تیغ

6 جز به تسلیم درین عرصه امان نتوان یافت چو مه نو سپر ایجاد کند از خم تیغ

7 شرم دارد سر پیمانه ز سامان غرور چون نیام تهی از خویش‌ گرفتم ‌کم تیغ

8 جبن بر جوهر غیرت نگماری یارب زن حیز است اگر مرد شود ملزم تیغ

9 بیدل از اهل زمان چشم ترحم بردار گریه خون ریختن است از مژهٔ بی‌نم تیغ