گفتگویت در تبسم می‌کند از قصاب کاشانی غزل 30

1 گفتگویت در تبسم می‌کند شکر در آب خورده بس لعل لبانت غوطه چون گوهر در آب

2 اصل معنی یافت چون عارف ز خط عارضت از بغل آورد بیرون ریخت صد دفتر در آب

3 دل چو در خون می‌نشیند شوقش افزون می‌شود مرغ آبی می‌زند از شوق آری پر در آب

4 طرفه دریاییست عشق دوست کز هر موجه‌ای صد خطر رو می‌دهد تا افکنی لنگر در آب

5 گفتمت قصاب هیچ از گرمی محشر مترس کی کنید تقصیر از ما ساقی کوثر در آب