1 بیامد بر پور بیمار خویش ببوسید رویش ز اندازه بیش

2 بگفت ای روان تن پاک من دل آزرده فرزند غمناک من

3 بمان یادگار از نیاکان خویش شهنشاه، بر جای پاکان خویش

4 در این دشت نبود تو را سر نوشت شهادت که بینی بسی خوب وزشت

5 تو باید سرم رابه روی سنان ببینی به دست بد اختر سنان

6 تو باید چهل روز در راه شام روی همره آل خیرالانام

7 تو باید سرم را ببینی به طشت به پیش آیدت سخت تر سرگذشت

8 بگفت این و اشک از دو دیده سترد بدو ارث و علم امامت سپرد

9 به تخت ولایت نمودش خدیو که بندد سلیمان صفت دست دیو

10 سپس کرد بدرود اهل حرم ببخشید آرامش از درد و غم