بیا که تُرکِ فلک خوانِ از حافظ شیرازی غزل 131

1 بیا که تُرکِ فلک خوانِ روزه غارت کرد هلالِ عید به دورِ قدح اشارت کرد

2 ثوابِ روزه و حجِ قبول آن کس برد که خاکِ میکدهٔ عشق را زیارت کرد

3 مُقامِ اصلیِ ما گوشهٔ خرابات است خداش خیر دهاد آن که این عمارت کرد

4 بهایِ بادهٔ چون لعل چیست؟ جوهرِ عقل بیا که سود کسی برد، کاین تجارت کرد

5 نماز در خَمِ آن ابروانِ محرابی کسی کُنَد که به خونِ جگر طهارت کرد

6 فغان که نرگس جَمّاشِ شیخِ شهر امروز نظر به دُردکشان از سرِ حقارت کرد

7 به رویِ یار نظر کن ز دیده مِنّت دار که کاردیده، نظر از سرِ بِصارت کرد

8 حدیثِ عشق ز حافظ شنو نه از واعظ اگر چه صنعتِ بسیار در عبارت کرد