بیا ایکه جانرا مداوا از حسین خوارزمی غزل 239

1 بیا ایکه جانرا مداوا توئی که ما دردمند و مسیحا توئی

2 جهان چون تن است و تو جان جهان که چون جان نهان و هویدا توئی

3 چو ظاهر بباطن بیامیختی گهی ما تو باشیم و گه ما توئی

4 غلط میکنم ما و تو خود کجاست در آنجا که ای جان تنها توئی

5 بزن آتش ای عشق در ما و من که ما جمله لائیم والا توئی

6 بهر گوشه ای از تو صد فتنه است که سرمایه شور و غوغا توئی

7 تو معشوقی ای عشق و هم عاشقی که لیلی و مجنون شیدا توئی

8 ز عالم چو آیینه ای ساختی تماشاگر و هم تماشا توئی

9 فزایش نخواهم من از دیگری که روح مرا راحت افزا توئی

10 ز هر ذره جلوه دهی حسن خویش که در دیده پیوسته بینا توئی

11 گر آشفته آید حدیث حسین تو معذور دارش که گویا توئی