بیا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3097

1 بیا بیا که شدم در غم تو سودایی درآ درآ که به جان آمدم ز تنهایی

2 عجب عجب که برون آمدی به پرسش من ببین ببین که چه بی‌طاقتم ز شیدایی

3 بده بده که چه آورده‌ای به تحفه مرا بنه بنه بنشین تا دمی برآسایی

4 مرو مرو چه سبب زود زود می‌بروی بگو بگو که چرا دیر دیر می‌آیی

5 نفس نفس زده‌ام ناله‌ها ز فرقت تو زمان زمان شده‌ام بی‌رخ تو سودایی

6 مجو مجو پس از این زینهار راه جفا مکن مکن که کشد کار ما به رسوایی

7 برو برو که چه کژ می‌روی به شیوه گری بیا بیا که چه خوش می‌خمی به رعنایی