بیا بیا که من اندر جهان از حسین خوارزمی غزل 176

1 بیا بیا که من اندر جهان ترا دارم جفا مکن که بجان بنده وفا دارم

2 اگر ز کوی تو گردی بمن رساند باد بخاک پای تو کان را چه توتیا دارم

3 مرا به تیغ جفا گر کشند ممکن نیست که دست مهر ز فتراک دوست وادارم

4 بجور روی نه پیچم ز آستانه یار که سالهاست که سر بر در رضا دارم

5 طبیب درد سرم گو مده برای علاج که من ز درد غم عشق او دوا دارم

6 گدای درگه ارباب فقر تا شده ام هزار گونه فراغت ز پادشا دارم

7 ز گرد کبر و ریا دامن دل افشاندم که روی در حرم خاص کبریا دارم

8 مس وجود بکوشش کنم زر خالص چو از حیات گرانمایه کیمیا دارم

9 حسین از کرم ایزدی مشو نومید که من ز مرحمت او امیدها دارم