بیا که بی تو مرا نور در چراغ از قدسی مشهدی غزل 213

1 بیا که بی تو مرا نور در چراغ نماند بهار عیش مرا لاله‌ای در باغ نماند

2 همین نه زمزمه ما ز لب فراموش است نوای مرغ سحر هم به طرف باغ نماند

3 به مهر بلبل و پروانه می‌خورم افسوس که آب در چمن و تاب در چراغ نماند

4 ز شوق گریه دلم را چو لاله پنجه غم چنان فشرد که خونابه‌ام به داغ نماند

5 همیشه جام حریفان ز می لبالب بود به دور ماست که یک جرعه در ایاغ نماند

6 به کوی دوست هم آواز من نگردد غیر درین چمن که منم جای بانگ زاغ نماند

7 کنم کناره ز کاهل‌طبیعتان قدسی مرا دماغ حریفان بی‌دماغ نماند