بیا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2718

1 بیا ای آنک سلطان جمالی کمالات کمالان را کمالی

2 خیالی را امین خلق کردی چنانک وهمشان شد که خیالی

3 خیالت شحنه شهر فراق است تو زان پاکی تو سلطان وصالی

4 تو خورشیدی و جان‌ها سایه تو نه چون خورشید گردون در زوالی

5 بخندانی جهان را تو نخندی بنالانی روان را تو ننالی

6 تو دست و پای هر بی‌دست و پایی تو پر و بال هر بی‌پر و بالی

7 هزاران مشفق غمخوار سازی ولیک از ناز گویی لاابالی