بیا بیا و مترسان مرا ز از حسین خوارزمی غزل 253

1 بیا بیا و مترسان مرا ز جانبازی که هست پیش تو جانبازیم کمین بازی

2 کجا بچشم تو آید نیازمندی من که نازنین جهانی و سربسر نازی

3 به پیش قد تو چون سرو پای در گل ماند چگونه با تو کند دعوی سرافرازی

4 چو تیر راست شدم با تو ای کمان ابرو مگر که گوشه چشمی بحالم اندازی

5 چگونه فاش شد اسرار عشقبازی من اگر نه غمزه شوخ تو کرد غمازی

6 چه طالع است ندانم که جان من سوزی ولی چو بخت بدین خسته دل نمی سازی

7 چو عود ز آتش عشق تو سوزم و سازم چو چنگ اگر چه مرا در کنار بنوازی

8 مرا چو عیسی مریم نسیم جان بخشد از آنکه با سر زلف تو کرد دمسازی

9 چنانکه در ره عشقت یگانه است حسین تو نیز در همه عالم بحسن ممتازی