گفتگو صد رنگ ناکامی دماند از بیدل دهلوی غزل 298

1 گفتگو صد رنگ ناکامی دماند از کام‌ها وصل هم موهوم ماند از شبههٔ پیغام‌ها

2 غیر دیر و کعبه هم صد جا تمنا می‌کند زندگی یک جامه‌وار و این همه احرام‌ها

3 ریشهٔ نشو و نما از دانهٔ ما گل نکرد ماند چون حرف خموشی در طلسم کام‌ها

4 قطرهٔ ما ناکجا سامان خودداری کند بحر هم از موج اینجا می‌شمارد گام‌ها

5 گل کند در وحشت دردسر فرماندهی چون شرر از سنگ ریزد زین نگین‌ها نام‌ها

6 چون به آگاهی فتد کار، اهل دنیا ناقصند ورنه در تدبیر غفلت پخته‌اند این خام‌ها

7 از نشان هستی ما سکه نامی بیش نیست صید ما حکم صدا دارد به گوش دام‌ها

8 لاله و گل بس که لبریزند از صهبای رنگ در شکستن هم صدایی سر نزد زین جام‌ها

9 از تپش آواره‌ها بی‌ریشهٔ جرأت مباش در زمین ناتوانی گشته‌اند آرام‌ها

10 بیدل از آیینهٔ زنگار فرسودم مپرس داشتم صبحی که شد غارت نصیب شام‌ها