درشتی از مزاج سخت‌طینت از قصاب کاشانی غزل 137

1 درشتی از مزاج سخت‌طینت کم نمی‌گردد کنی چندان که نرم الماس را مرهم نمی‌گردد

2 به تن زینت‌پرستان را گر از هستی نمی‌باشد سفالین کوزه زردار جام جم نمی‌گردد

3 ز اسباب جهان بگذر که گر عیسی است در گیتی به بند سوزنی تا هست صاحب‌دل نمی‌گردد

4 به غیر از زور بازوی قناعت در همه عالم کس دیگر حریف خواهش آدم نمی‌گردد

5 چه طرح میهمانی با جهان می‌افکنی؟ غافل سپهر بی‌مروت با کسی همدم نمی‌گردد

6 شبی می‌کرد خونم در دل و می‌گفت زاستغنا نه بیند این زمین تا شبنمی خرم نمی‌گردد

7 دگر چیزی است شرط آدمیت در جهان ورنه کسی از چشم و گوش و دست و پا آدم نمی‌گردد

8 میان عاشق و معشوق سرّی هست پنهانی بدین سرّ آنکه از سر نگذرد محرم نمی‌گردد

9 ز گردش‌های چرخ واژگون قصاب دانستم که هرگز بر مراد هیچ‌کس یک دم نمی‌گردد