دامان پاک عاشق و برگ از اسیر شهرستانی غزل 303

1 دامان پاک عاشق و برگ سمن یکی است خاکستر وفا و عبیر چمن یکی است

2 هر جا که هست در قدم یار خوشنماست سروی چو نیست رونق دشت و دمن یکی است

3 از وصل در گدازم و از هجر در خمار بیدرد را گمان که مگر درد من یکی است

4 دلتنگی و بیهده کردی شکار او قدر گداز و قیمت دل سوختن یکی است

5 من محو جلوه گشتم و او مست یار اسیر نازم به دولتی که دل یار و من یکی است