مدعیان در پیم جمله کمین از سحاب اصفهانی غزل 180

1 مدعیان در پیم جمله کمین کرده اند آه که مهر مرا با تو یقین کرده اند

2 داغ غلامیش را من بدل خویش جا داده ام و خسروان زیب جبین کرده اند

3 رخ زمی سرخ کن سرخ بر غم سپهر خاصه که از سبزه سبز روی زمین کرده اند

4 برهمنان گشته اند گرنه از این بت خجل از چه بتانرا چنین گوشه نشین کرده اند

5 مملکت حسن را چون تو نیامد شهی گرچه بس این مملکت زیر نگین کرده اند

6 از دل و دین کسی نیست نشانی زبس زلف و رخت خلق را بیدل و دین کرده اند

7 سنبل پر چین او هر دو زغیرت (سحاب) خون بدل آهوی چین کرده اند