چونک از جلال الدین محمد مولوی مثنوی معنوی 100

1 چونک با کودک سر و کارم فتاد هم زبان کودکان باید گشاد

2 که برو کتاب تا مرغت خرم یا مویز و جوز و فستق آورم

3 جز شباب تن نمی‌دانی به کیر این جوانی را بگیر ای خر شعیر

4 هیچ آژنگی نیفتد بر رخت تازه ماند آن شباب فرخت

5 نه نژند پیریت آید برو نه قد چون سرو تو گردد دوتو

6 نه شود زور جوانی از تو کم نه به دندانها خللها یا الم

7 نه کمی در شهوت و طمث و بعال که زنان را آید از ضعفت ملال

8 آنچنان بگشایدت فر شباب که گشود آن مژدهٔ عکاشه باب