چو چشم تو من فتنه از ابراهیم شاهدی دده غزل 97

1 چو چشم تو من فتنه جویی ندارم چو زلف تو آشفته خویی ندارم

2 چنان کرد عشقت مرا پیش مردم که جز اشک خود آب رویی ندارم

3 ز اشکم به هر سو روان گشته جویی جز آن سرو قد جست و جویی ندارم

4 ز سودای زلف تو دیوانه گشتم جز آن زلف پروای مویی ندارم

5 بکش شاهدی را به زخمی به تیغت که من غیر از این آرزویی ندارم