چو تو در بر من آئی اثری ز من از فیض کاشانی غزل 330

1 چو تو در بر من آئی اثری ز من نماند چو جدا شوی ز جانم رمقی بتن نماند

2 سخن از دلم برآید بزبان که با تو گویم چو نظر کنم بسویت بزبان سخن نماند

3 بوطن چو بیتو باشم بودم هوای غربت بسفر چو با تو باشم هوس وطن نماند

4 ز لطافت خیالت ز تجلی جمالت همه جان شد است این تن تن من بتن نماند

5 بنما رهم بجائی که همین تو باشی آنجا غم جان و تن نباشد سر ما و من نماند

6 دل و جان نخواهم الا که دهم بخدمت تو چو بخدمت تو آیم دل و جان بمن نماند

7 دم نزع گفت جانم ز بدن چها کشیدم هله دوستان بشارت که ز غم بدن نماند

8 پس مرگ اگر بیادت نفسی ز جان بر آرم شود اخگر این تن من بدن و کفن نماند

9 بزمانه یادگاری چو سخن نباشد ای فیض برسان سخن بجائی که دگر سخن نماند