1 چو آب آهسته زیر که درآیم به ناگه خرمن که درربایم

2 چکم از ناودان من قطره قطره چو طوفان من خراب صد سرایم

3 سرا چه بود فلک را برشکافم ز بی‌صبری قیامت را نپایم

4 بلا را من علف بودم ز اول ولیک اکنون بلاها را بلایم

5 ز حبس جا میابا دل رهایی اگر من واقفم که من کجایم

6 سر نخلم ندانی کز چه سوی است در این آب ار نگونت می نمایم

7 نه قلماشی است لیکن ماند آن را نه هجوی می کنم نی می ستایم

8 دم عشق از لطف پنهان ولی من از غلیظی‌های هایم

9 مگو که را اگر آرد صدایی که‌ای که نامدی گفتی که آیم

10 تو او را گو که بانگ که از او بود زهی گوینده بی‌منتهایم