چو قرعه در تن زارم یک استخوان نبود از کلیم غزل 360

1 چو قرعه در تن زارم یک استخوان نبود که پشت و رو زخدنگ جفا نشان نبود

2 چو چشم فتنه گر خویش نگذرد نفسی که آن جفا جو در خانه کمان نبود

3 زفیض دیده پاکم ز آب محرم تر بگلشنی که درو راه باغبان نبود

4 نشان گرمروان ره طلب اینست که گرد نیز بدنبال کاروان نبود

5 زبخت پست، من آن بلبلم که پروازش اگر بلند شود تا بآشیان نبود

6 بهیچ جا سخن از بیوفائیش نگذشت که خون ز دیده داغ وفا، روان نبود

7 اگر زخلق نهفتیم راز عشق چه سود گر آتشست نهان سوختن نهان نبود

8 سرا تهی چو ز سامان شود ز امن پرست برای خانه به از فقر پاسبان نبود

9 بصرفه باده خریدن زیان خویشتن است که می بکس ندهد نشئه گر گران نبود

10 کلیم سبحه آنزلف اگر بدست آید بغیر شکر فلک ورد بر زبان نبود