چو تاب زلف دهی از بنفشه تاب رود از کلیم غزل 224

1 چو تاب زلف دهی از بنفشه تاب رود زنی چو خنده گل از بس عرق در آب رود

2 چنین که روی جهانی بسوی خود کردی عجب که سایه ز دنبال آفتاب رود

3 چه جای شادی، غم عار دارد از دل من بناز جغد درین منزل خراب رود

4 ز سوز آهم نم در نهاد دریا نیست مگر سحاب بسرچشمه سراب رود

5 دعای صحت تو هر زمان بجای نفس بسوی لب ز دل گرم شیخ و شاب رود

6 فرشته راه نیابد که بر زمین آید بچرخ بسکه دعاهای مستجاب رود

7 گلاب از گل خورشید می کشد عیسی پی علاجت اگر حرفی از گلاب رود

8 تو همچو لاله زتب گرم گشته ای و کلیم چو شمع از تن زارش توان و تاب رود