چو نفس آرام می‌گیرد چه در قصری چه در غاری از سعدی مفرد 71

1 یار من آن که لطف خداوند یار اوست بیداد و داد و رد و قبول اختیار اوست

2 دریای عشق را به حقیقت کنار نیست ور هست پیش اهل حقیقت کنار اوست

1 ای نفسِ خرّمِ بادِ صبا از برِ یار آمده‌ای، مرحبا!

2 قافلهٔ شب چه شنیدی ز صبح مرغِ سلیمان چه خبر از سبا

1 عشقبازی نه من آخر به جهان آوردم یا گناهیست که اول من مسکین کردم

2 تو که از صورت حال دل ما بی‌خبری غم دل با تو نگویم که ندانی دردم

1 بگذشت و چه گویم که چه بر من بگذشت سیلاب محبتم ز دامن بگذشت

2 دستی به دلم فرو کن ای یار عزیز تا تیر ببینی که ز جوشن بگذشت