چو خورشید سحر پیدا از اقبال لاهوری زبور عجم 100

1 چو خورشید سحر پیدا نگاهی می توان کردن همین خاک سیه را جلوه گاهی میتوان کردن

2 نگاه خویش را از نوک سوزن تیز تر گردان چو جوهر در دل آئینه راهی میتوان کردن

3 درین گلشن که بر مرغ چمن راه فغان تنگ است بانداز گشود غنچه آهی می توان کردن

4 نه این عالم حجاب او را نه آن عالم نقاب او را اگر تاب نظر داری نگاهی میتوان کردن

5 « تو در زیر درختان همچو طفلان آشیان بینی» به پرواز آکه صید مهر و ماهی میتوان کردن