1 چو غالب گشت بر بهلول سوداش زُ بَیده داد بریانی و حلواش

2 نشست و شاد می‌خورد، آن یکی گفت که می‌ندهی کسی را، او برآشفت

3 که حق چون این طعامم این زمان داد چگونه این زمان با او توان داد

4 ترا هرچ او دهد راضی بدان باش وگر دستت دهد هم داستان باش

5 که هر حکت که از پیشان روانست تو نشاسی و درخورد تو آنست