چو برگ لاله سموم غمت گداخت مرا از بابافغانی مفرد 15

1 چشم از دو جهان دوخت تماشای تو ما را کرد از همه بیزار تمنای تو ما را

2 این دیده که ما را بتو سرگرم چنین ساخت هم سوخته بیند بته پای تو ما را

1 گر به شمشیر جفا پاره کنی سینهٔ ما همچنان مهر تو ورزد دل بی‌کینهٔ ما

2 رقم مهر و مه از سینهٔ افلاک رود نرود نقش خیال تو زآیینهٔ ما

1 آنم که سر نمیکشم از خنجر بلا دارم زعشق روی تو سر در سر بلا

2 عشقم ادیب و تخته ی تعلیم لوح صبر تن نسخه ی ملامت و دل دفتر بلا