چو خمر عشق تو خوردم سخن نگیرم از سیف فرغانی غزل 295

1 چو خمر عشق تو خوردم سخن نگیرم باز که هرکه مست شود با همه بگوید راز

2 بنهب دست بر آورد در ولایت جان غمت که از سر دل پای می نگیرد باز

3 بدرگه تو فرو برده ایم پای ثبات بحضرت تو برآورده ایم دست نیاز

4 سپر بر وی درآورد جانم از تسلیم چو شد بسوی دلم نرگس تو تیرانداز

5 تو رو نمودی و کردند عاشقان افغان چو گل شکفت برآرند بلبلان آواز

6 چو گشت دانه خال تو دام دل زین پس بهر طرف نکند مرغ همتم پرواز