چو نیست دسترسم آنکه بوسم از طبیب اصفهانی غزل 10

1 چو نیست دسترسم آنکه بوسم آن پا را به هرکجا که نهی پای بوسم آنجا را

2 تن هزار شهیدت فتاده بر سر کویت به احتیاط نه‌ ای دوست بر زمین پا را

3 به رحم اگر به سوی کشتگان نمی‌نگری نگه به جانب ایشان فکن تماشا را

4 بیا که بی‌گل رویت ز بس هجوم ملال نه سیر باغ شناسم نه گشت صحرا را

5 ز رهروی اثری نیست اندر این وادی به حیرتم ز که گیرم سراغ سلمی را

6 طبیب کیست کز او رنجه گشته‌ای زنهار به زهر شکوه میالا لب شکرخا را