1 چو این پیغامها در گوش کردم بکلی ترک عقل و هوش کردم
2 ز شوقش آتشی در جانم افتاد دلم دریای خون از دیده بگشاد
3 ولی میداد هردم دل گوائی که با او زود یابم آشنائی
4 دو روزی گر دلی خرم نباشد چو دولت یار باشد غم نباشد
1 شرم دار ایدل از این دهر رهائی تا چند بیخودی تا به کی و بیهده رائی تا چند
2 نیست کار تو به سامان و کیائی به نوا غره گشتن به چنین کار و کیائی تا چند
1 دارد به سوی یاری مسکین دلم هوائی زین شوخ دلفریبی زین شنگ جانفزائی
2 زین سرو خوشخرامی گل پیش او غلامی مه پیش او اسیری شه پیش او گدائی
1 رفتم از خطهٔ شیراز و به جان در خطرم وه کزین رفتن ناچار چه خونین جگرم
2 میروم دست زنان بر سر و پای اندر گل زین سفر تا چه شود حال و چه آید به سرم