چو از شاطرعباس صبوحی غزلیات ناتمام و اشعار پراکنده 2

1 چو سوخت خال تو دل، عاشقان، یکدله را به باغ لاله دگر خورد داغ باطله را

2 ز کاروان جنون دل گرفت و داد به زلف شریک دزد ببین و رفیق قافله را

3 دلم به زلف تو، بر ابروی تو سجده کند بلی، کنند دل شب، نماز نافله را

4 به سر کنم پس از این طی راه منزل عشق دگر چه رنجه دهم پای پر آبله را