چو آتشست به گرمی هوای از اوحدی مراغه‌ای غزل 596

1 چو آتشست به گرمی هوای تابستان بده دو کاسه ازان آب لعل، یا بستان

2 هوای عشق و هوای می و هوای تموز سه آتشند، که خواری کنند با مستان

3 بیار شیره و پرکن شراب و نقل بنه بریز سوسن و گل بر در سرا بستان

4 ز هر حدیث به آواز مطربی کن گوش که عندلیب ز مرغول او برد دستان

5 ز دست لاله جبینی شراب گیر به دست که عقل سر بنهد، چون برون کند دستان

6 من و محبت خوبان ز عهد مهد ازل دو کودکیم که خوردیم شیر یک پستان

7 در آن زمان که زما دادها ستانی باز نشاط عشق، خدایا، ز اوحدی مستان