دستور چو با عقل و کفایت باشد از محیط قمی رباعی 3

1 آن شاهد مقصود که در پرده نهان بود دوشینه ی بر دیده ی من، جلوه کنان بود

2 نوشین لب و رخشان رخ و زلف به خم او نور بصر و تاب دل و قوت روان بود

1 نو بهار آمد و آراست چمن را چو عروس موسم عشرت و هنگام کنار آمد و بوس

2 باغ ز انواع ریاحین چو پرطاووس است گلستان از گل حمری همه چون چشم خروس

1 افکنده موی یارم، بس عقده ها به کارم آشفته تر زحالم، گردیده روزگارم

2 هرچند پار هم بود، دیوانگی شعارم امسال شور مستی، افزون بود زپارم