خطش چو بنام من از از بابافغانی شیرازی غزل 287

1 خطش چو بنام من از خامه برون آید بس نکته ی دلسوزی کز نامه برون آید

2 آنروز که در مکتب دیدم سبقش گفتم کاین طفل گرانمایه علامه برون آید

3 ننوشته سلام ایدل بهر چه کشی خود را بگذار که حرفی چند از خامه برون آید

4 دندان بجگر دارم باشد که ازین مجلس بخش من کم روزی یک شامه برون آید

5 ای آنکه نظر داری عمری بزلال خضر میباش که سرو من از خانه برون آید

6 دانم که دهد تسکین یک روز فغانی را هرچند که آن بدخو خود کامه برون آید