چو رو کرد «حاجی از واعظ قزوینی دیوان اشعار 4

1 چو رو کرد «حاجی محمد حسین » بجنت از این عالم بی بقا

2 خروشان و جوشان ز دنبال او روان گشت خون دل از دیده ها

3 دراین گلشن از تندباد اجل چه آزاده نخلی درآمد ز پا!

4 گلی رفت زین بوستان! کز غمش فراموش شده بلبلان را نوا

5 طالب کرد تاریخ فوتش ز من عزیزی بطرز سخن آشنا

6 برآوردم از روی اخلاص دست بگفتم: «بیامرزد او را خدا»!