چو از میرزا آقاخان کرمانی نامهٔ باستان 20

1 چو برخواند دارا بسی شد دژم به جنگ اندران رای زد بیش و کم

2 درم داد و روزی دهان را بخواند سپه را سوی دشت اربیل راند

1 تو ای گاه و دیهیم شاهنشهی که بی تو مبادا مهی و بهی

2 خنک روز کاندر تو بد جمشید که آورد بس نیکوی ها پدید

1 خنک آن فریبرز شاه مهان که باژش بدادند یکسر شهان

2 همه ملک ایران بدو شاد گشت به هر جای ویرانی آباد گشت