چو زلف خویشتن ناگه از عبید زاکانی عشاق‌نامه 11

1 چو زلف خویشتن ناگه برآشفت بتندید و در آن آشفتگی گفت

2 بدان رنجور بی درمان بگوئید بدان مجنون بی‌سامان بگوئید

3 چو سودا داری ای دیوانه در سر ز سر سودای ما بگذار و بگذر

4 نه کار تست این نیرنگ سازی سر خود گیر تا سر در نبازی

5 کجا یابی ز وصلم روشنائی پری با دیو کی کرد آشنائی

6 گدائی با شهی همدوش کی شد گیا با سرو هم آغوش کی شد

7 توئی پروانه من شمع دل افروز کجا بر شمع شد پروانه دلسوز

8 دلت گر ماجرای عشق ورزد درونت گر هوای عشق ورزد