1 چو اهل دل بطواف تو عزم ره سازند براق عشق ز میدان جان برون تازند

2 چو بر بساط نشینند پاکبازانت بضربه ای دو جهان را تمام دربازند

3 ببوی چون تو گلی بلبلان چو سرمستند بسوی گلشن جنت نظر نیندازند

4 ملک بغاشیه داری خویش نپسندند چو بر فلک علم عشق تو برافرازند

5 حذر ز آتش دوزخ نباشد ایشانرا که سالهاست که با سوز عشق میسازند

6 ز شاهی دو جهان چون حسین آزادند ولی به بندگی درگه تو مینازند