چو می‌رفتند بر از عطار نیشابوری بلبل نامه 12

1 چو می‌رفتند بر بالای کهسار نسیم صبحدم آمدبه گلزار

2 به دامانش بزد بلبل به دستان ز بهر دلستان آن هر دو دستان

3 نسیم صبحدم را گفت برخیز برو در دامن معشوقم آویز

4 بگو با من ترا آرام چونست مرا بی تو جگر یک قطره خونست

5 چنانم در فراقت ای دل آرام نه صبرم ماند و نی هوش نه آرام

6 دلم مشتاق تست ای جان شیرین چو میل خاطر خسرو به شیرین

7 اگر بار دگر رویت به بینم به خلوت یک زمان پیشت نشینم

8 غم گیتی به یک جو برنگیرم نباشم مردهٔ گر زان چه مهرم

9 به جز چشمم کسی رویت مبیناد غم گیتی سر کویت مبیناد

10 اگر عمرت بود زین پس بمانم وگرنه جان به عشقت برفشانم