چو پیش نقش شیرین کوهکن عرض از وحشی بافقی غزل 392

1 چو پیش نقش شیرین کوهکن عرض بلا کردی اگر سنگین نبودی گوش او فریادها کردی

2 کند بیگانگی هر چند گویم شرح غم با او چه غم بودی اگر خود را به این حرف آشنا کردی

3 به اغیار آنقدرها می‌توانست از وفا دیدن چه می‌شد گر زیادی یک نظر هم سوی ما کردی

4 به تنگیم از جدایی کاشکی می‌شد یکی پیدا که ما را رهنمایی سوی اقلیم فنا کردی

5 اجل گر رحم بر وحشی نکردی شام مهجوری تو می‌دانی که غم با روزگار او چها کردی