چو می‌دانستی افتادن به ناچار از سعدی قطعه‌ 591

1 مجنون عشق را دگر امروز حالت است کاسلام دین لیلی و دیگر ضلالت است

2 فرهاد را از آن چه که شیرین ترش کند این را شکیب نیست گر آن را ملالت است

1 پای سرو بوستانی در گل است سرو ما را پای معنی در دل است

2 هر که چشمش بر چنان روی اوفتاد طالعش میمون و فالش مقبل است

1 مرا خود با تو چیزی در میان هست و گر نه روی زیبا در جهان هست

2 وجودی دارم از مهرت گدازان وجودم رفت و مهرت همچنان هست

1 بگذشت و چه گویم که چه بر من بگذشت سیلاب محبتم ز دامن بگذشت

2 دستی به دلم فرو کن ای یار عزیز تا تیر ببینی که ز جوشن بگذشت

1 عشقبازی نه من آخر به جهان آوردم یا گناهیست که اول من مسکین کردم

2 تو که از صورت حال دل ما بی‌خبری غم دل با تو نگویم که ندانی دردم