1 چو حاصل است ترا وصل یار حور سرشت خلاف منطق و عقل است آرزوی بهشت

2 تو خود به دور زمان سرنوشت ساز خودی چنانکه میدرود هر چه را که دهقان کشت

3 اگر دچار شود چشم دل به بدبینی بدیده منظر زیبای دهر باشد زشت

4 همیشه زنده به دلهاست نام او آنکو برفت و نام نکوئی بیادگار بهشت

5 رسد بگوش به هر جا که نام دوست (سحاب) بگوش گیر و مگو مسجد است یا که کنشت