1 چو نام او همی گویی به نام خود قلم در کش ورش دانسته‌ای، زنهار! خامش باش و دم درکش

2 ازآن بی‌چون و چند ار تو نشانی یافتی این جا ز کوی چند و چون بگذر، زبان از بیش و کم در کش

3 فراغی گر همی خواهی، چراغی از وفا بر کن به باغ آن پری نه روی و داغ آن صنم در کش

4 چو با زنار عشق او صبوحی کرد روح تو دلت را خاجها بر رخ ز نیل درد و غم در کش

5 ز دست عشق شهر آشوب اگر دادی همیخواهی سر آشفتهٔ خود را به پای آن علم درکش

6 چو در وصل می‌جویی در صحبت ببند اول پس آنگه کشتی حاجت به دریای کرم درکش

7 ترا وقتی که او خواند، به راهی رو که او داند چو رفتی دامن اخفا به آثار قدم درکش

8 از آن و این چه می‌لافی؟ طلب کن شربت شافی ز کفر و دین می‌صافی، بیامیز و بهم در کش

9 به بوی جام یکرنگی، چو شد دور از تو دلتنگی ازل را با ابد ضم کن، حدث را با قدم درکش

10 ز تلخ یار شیرین لب نشاید رخ ترش کردن گرت جام شفا بخشند و کرکاس الم، در کش

11 اگر گوش تو می‌خواهد نوای خسروانیها به بزم اوحدی آی و شراب از جام جم در کش