1 چو حق خواجه را آن سعادت بداد که بر اسب دولت سواری کند

2 بجود آب روزی هر بی نوا بباران ادرار جاری کند

3 بآب سخا آن کند با فقیر که با خاک ابر بهاری کند

4 بماء کرم سایل خویش را چو گل در چمن چهره ناری کند

5 کسی را که حق داد بر خلق دست نشاید که جز حق گزاری کند

6 بعدل ار تو یاری کنی خلق را بفضل ایزدت نیز یاری کند

7 ز مظلوم شب خیز غافل مباش که او در سحرگاه زاری کند

8 بسا روز دولت چو روشن چراغ که ظلم شب آساش تاری کند

9 تو محتاج سرگشته را دست گیر که تا دولتت پایداری کند