چو عکس خویش نمودار می‌کند از قصاب کاشانی غزل 37

1 چو عکس خویش نمودار می‌کند مهتاب پیاله را گل بی‌خار می‌کند مهتاب

2 به جای بادهٔ گلگون در این بهشت آباد گلاب در قدح یار می‌کند مهتاب

3 ز عکس مهر جمال تو شد دلم روشن علاج آینهٔ تار می‌کند مهتاب

4 بگیر دامن لیلی که صبح روشن شد به ناقه محمل خود بار می‌کند مهتاب

5 گسست چون رگم از ریشه یافتم امشب به پود و تار کتان کار می‌کند مهتاب

6 چنانکه نقره کند صبحدم مس شب را لباس تار تو زرتار می‌کند مهتاب

7 ز فیض تا سحر امشب ز خواب مخمل را هزار مرتبه بیدار می‌کند مهتاب

8 ببار اشک ندامت ز دیدگان قصاب سرشک را در شهسوار می‌کند مهتاب