چو از میرزا آقاخان کرمانی نامهٔ باستان 104

1 چو آمد به بن این کهن داستان بنامیدمش نامه ی باستان

2 زتاریخ هجرت ز بعد هزار یکی سیصد و سیزده برشمار

3 زشعبان گذشته همی روز ده مطابق به آغاز اسپندمه

4 که پایان شد این نامبردار گنج به یک ماه بردم درین کار رنج

5 سپاسم زیزدان پیروزگر که این نامه ی نامی آمد به سر

6 غرض بود تاریخ، نی شاعری که طبع من از شعر باشد عری

7 به ویژه که بودم به بند اندرون چه لطف آید از طبع بندی برون

8 درین نامه از هر دری گفته شد گهرهای معنی بسی سفته شد

9 زگفتار فردوسی پاکزاد بسی کرده ام اندرین نامه یاد

10 نبد اندرین ره مرا توشه ای هم از خرمن او بدم خوشه ای