چو برگشت و آمد از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 20

1 چو برگشت و آمد به درگاه قصر ببخشید دینار چندی به نصر

2 توانگر شد آنکس که درویش بود وگر خوردش از کوشش خویش بود

3 وزان جایگه شاد لشکر براند به جده درآمد فراوان نماند

4 سپه را بفرمود تا هرکسی بسازند کشتی و زورق بسی

5 جهانگیر با لشکری راه‌جوی ز جده سوی مصر بنهاد روی

6 ملک بود قیطون به مصر اندرون سپاهش ز راه گمانی فزون

7 چو بشنید کامد ز راه حرم جهانگیر پیروز با باد و دم

8 پذیره شدش با فراوان سپاه ابا بدره و برده و تاج و گاه

9 سکندر به دیدار او گشت شاد همان گفت بدخواه او گشت باد

10 به مصر اندرون بود یک سال شاه بدان تا برآسود شاه و سپاه

11 زنی بود در اندلس شهریار خردمند و با لشکری بی‌شمار

12 جهانجوی بخشنده قیدافه بود ز روی بهی یافته کام و سود

13 ز لشکر سواری مصور بجست که مانند صورت نگارد درست

14 بدو گفت سوی سکندر خرام وزین مرز و از ما مبر هیچ نام

15 به ژرفی نگه کن چنان چون که هست به کردار تا چون برآیدت دست

16 ز رنگ و ز چهر و ز بالای اوی یکی صورت آر از سر پای اوی

17 نگارنده بشنید و زو بر نشست به فرمان مهتر میان را ببست

18 به مصر آمد از اندلس چون نوند بر قیصر اسکندر ارجمند

19 چه برگاه دیدش چه بر پشت زین بیاورد قرطاس و دیبای چین

20 نگار سکندر چنان هم که بود نگارید و ز جای برگشت زود

21 چو قیدافه چهر سکندر بدید غمی گشت و بنهفت و دم در کشید

22 سکندر ز قیطون بپرسید و گفت که قیدافه را بر زمین کیست جفت

23 بدو گفت قیطون که ای شهریار چنو نیست اندر جهان کامگار

24 شمار سپاهش نداند کسی مگر باز جوید ز دفتر بسی

25 ز گنج و بزرگی و شایستگی ز آهستگی هم ز بایستگی

26 به رای و به گفتار نیکی گمان نبینی به مانند او در جهان

27 یکی شارستان کرده دارد ز سنگ که نبساید آن هم ز چنگ پلنگ

28 زمین چار فرسنگ بالای اوی برین هم نشانست پهنای اوی

29 گر از گنج پرسی خود اندازه نیست سخنهای او در جهان تازه نیست