1 بچاک سینه نه مرهم پی دوا بندم ره فرار به صبر گریزپا بندم

2 نبسته است کس از چاره راه برغم عشق بروی سیل چه سود ار در سرا بندم

3 در آن چمن که گل وصل دسته بندد غیر مرا بس اینکه نگه را به پشت پا بندم

4 بروز عید چو قربان کنی حریفانرا مرا بگوی که دست ترا حنا بندم

5 شمار هر سر موی تو گر دلم باشد همه بموی میان تو دلربا بندم

6 بیک نگاهم از آن چشم فتنه جو بنواز که دست فتنه افلاک بر قفا بندم

7 بهم به پیچم تار دل و رگ جان را که صید معنی وحشی بمدعا بندم

8 سفر ز جور تو ناچار شد مگر یکچند ز خاک غربت مرهم بزخمها بندم

9 بروز عید هوس گر کنم خودآرائی بخویش زیور از نقش بوریا بندم

10 کلیم نیست گشایش چو با کلید طلب چو قفل بسته لب از حرف مدعا بندم