چل سال بیش رفت که من لاف از حافظ شیرازی غزل 343

1 چل سال بیش رفت که من لاف می‌زنم کز چاکران پیر مغان کمترین منم

2 هرگز به یمن عاطفت پیر می فروش ساغر تهی نشد ز می صاف روشنم

3 از جاه عشق و دولت رندان پاکباز پیوسته صدر مصطبه‌ها بود مسکنم

4 در شان من به دردکشی ظن بد مبر کآلوده گشت جامه ولی پاکدامنم

5 شهباز دست پادشهم این چه حالت است کز یاد برده‌اند هوای نشیمنم

6 حیف است بلبلی چو من اکنون در این قفس با این لسان عذب که خامش چو سوسنم

7 آب و هوای فارس عجب سفله پرور است کو همرهی که خیمه از این خاک برکنم

8 حافظ به زیر خرقه قدح تا به کی کشی در بزم خواجه پرده ز کارت برافکنم

9 تورانشه خجسته که در من یزید فضل شد منت مواهب او طوق گردنم