سبو بشکن که آبی بی‌سبوئی از شمس مغربی غزل 168

1 سبو بشکن که آبی بی‌سبوئی زخود بگذر که دریایی نه‌جویی

2 سفر کن از من و مائی و مائی گذر کن از تو و اوئی که اوئی

3 چرا چون آس گرد خود نگردی چو آب آشفته سرگردان چو جوئی

4 پشیمانی بود در هرزه گردی پشیمانی بود در سو بسوئی

5 تو باری از خود اندر خود سفر کن بگرد عالم اندر چند پوئی

6 ز خود او را طلب هرگز نگردی اگر چه سالها در جست‌جویی

7 گرامی بینی و از خود نپرسی کرا گم کرده آخر نکوئی

8 کلاه فقر را برسر نیابی مگر وقتی که ترک سر بگویی

9 کجا فقر را بر سر نیابی مگر وقتی که ترک سر بگوئی

10 کجا برکوی او رفتن توانی که طفلی در پی چوگان و گویی

11 تو یکرو شو که آیینه چو طومار سیه رو کرد آخر از دوروئی

12 نصیب ایمغربی از خوان وصلش نیابی تا که دست از خود نشوئی